Frisse neus 36,9km
We, ze, het nemen het niet zo precies.
Via Kees Boekeschool, de Dwarsweg, Eickensteinselaan, rijd ik naar de provinciale weg N234 over een Onverplicht Fietspad. (Bordje G13.) Een auto met man en vrouw komen hard van het parkeerterrein en rijden richting provinciale weg. Het Onverplichte Fietspad ligt vol bladeren. Kuilen zijn niet te zien en regenen doet het ook zo af en toe. Ik verlaat het fietspad. De bestuurder begint te toeteren. Een tegenligger gaat snel aan de kant. De tegenligger moet zelfs achteruit rijden om de druktemaker door te laten. Maar dan, dan komt hij achter mij te rijden. Een grote bek, die wel meer in deze buurt heerst komt in de oren. Ik MOET op het Onverplichte Fietspad rijden. Dat is voor mijn eigen bestwil. Door mijn hoofd gaat of de man wel even om 12:00u een minuut stil heeft kunnen zijn en staan bij alle ellende in Parijs. Waar maakt hij zich druk over. Geen haast want hij neemt de tijd voor mij. Wat dan wel. Dommigheid?
Ik vind het allemaal best. Na de vraag of hij op Internet het bordje wil bekijken ga ik verder met mijn rit. Wens de mensen natuurlijk een prettige dag.
Ik geniet van het heerlijke hondenweer. De enorme hoosbui is bijzonder fijn na zorg.
Op de hoek van de Eijckensteinselaan waar alles zich afspeelt is het Verloren Kerkhof. Misschien heeft dit de man wel over de rooie gejaagd. Aardig zijn wordt met de dag moeilijker voor velen.
Verloren Kerkhof
De bossen van De Leyen grenzen aan Landgoed Beukenberg. In De Leyen ligt dit monument, het ‘verloren kerkhof’
Gooi en Eemlander, 11 maart 2002
Verloren Kerkhof weer gevonden Vrijwilligers leggen stukje cultuur bloot in Maartensdijkse bossen
De omstanders klappen geestdriftig als de eerste berk onder een zaterdagmorgen zonnetje ter aarde stort. Daarna strompelt een groepje vrouwen en mannen met zagen, bijlen en spades over de bosgrond om nog meer berken, dennen en braamstruiken uit de groene voorjaarsbodem te trekken.
Maartensdijkse natuurbeschermers hebben het Verloren Kerkhof weer gevonden. Het plekje natuur aan de Eijckensteinselaan bij recreatieterrein De Leijen krijgt vóór de zomer zijn cultuurhistorisch karakter terug. Op de begraafplaats hebben sinds 1874 zwervers, zelfmoordenaars, verschoppelingen en een enkele Joodse onderduiker hun laatste rustplaats gevonden. Het Verloren Kerkhof werd destijds op last van de provincie aangelegd, omdat er in het hervormde Maartensdijk geen algemene begraafplaats was. Katholieken werden helemaal in Utrecht begraven.
Daklozen, veelal spiritus drinkers, met namen als Betje Bitter, Bram Hommesbart en Dirk de Korstkop kregen een eer- en naamloos graf in de bossen. Alleen een gemeentewerker en een veldwachter begeleidden hun laatste gang. In de boeken zijn ze niet meer terug te vinden.
“Op dit schooierskerkhof zijn tot aan de oorlog zes a zeven mensen begraven”, weet historicus Koos Kolenbrander. Met een beetje fantasie zou je kunnen zeggen dat er een stukje mens zit in de bomen die boven de graven zijn gaan groeien. Kolenbrander deed onderzoek naar de verhalen rond het bosperceel van veertig bij veertig meter. In stilte werden ze begraven. Een van hen had een schurftig hondje. Nadat zijn baasje was begraven, werd het dier doodgeschoten.”